06:00 - 08:00 CET
07:00 - 09:00 GRT
Track
by
SWEET MORNING

Renata Scoto, Soprano...
Antonino Votto, Conduc...
Τρίτη, 19 Μαρτίου 2024  6:39 CET  |  7:39 GRT
ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤIΣΤIΚΑ ΝΕΑ
Άρθρο: "Η πύλη της μουσικής, η ψυχή των οργάνων"
Άρθρο:
Carl Maria von Weber: "Η πύλη της μουσικής, η ψυχή των οργάνων"
από την Λήδα Παλασάντζα


Η Λήδα Παλασάντζα σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στην Αθήνα και μετά από μία κάποια διεύρυνση καριέρας, σπουδάζει Πολιτικός Μηχανικός στη Δρέσδη. Μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα σε Αθήνα και Δρέσδη, ισορροπώντας καθημερινά στους ρόλους της μεταφράστριας τεχνικών κειμένων, της σχεδιάστριας κατόψεων, της καθηγήτριας Αγγλικών/ Γερμανικών σε ενήλικες και της φοιτήτριας.
___________________________


Άλλο ένα παιδί που έπρεπε να γίνει θαύμα
Ο Φραντς Άντον φον Βέμπερ ήταν αποφασισμένος να κάνει έναν από τους γιούς του μεγάλο βιρτουόζο. Η απάντησή του στο αν οι μουσικοί-θαύμα γεννιούνται ή γίνονται, ήταν ότι με την καταλληλη προετοιμασία γίνονται οπωσδήποτε. Υπομονή είχε, οπότε το σχέδιο μπόρεσε να βρει εφαρμογή στον ένα γιο από τον δεύτερο γάμο, ο οποίος και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην σχετική προπόνηση. Ένας κακός συνδυασμός με τη ζωή του περιπλανώμενου θιάσου που έκανε η οικογένεια, για πολλούς υπεύθυνος για την ασθενική φύση του γιου που πέθανε σχετικά νωρίς.

Μαθητής ποιου Χαιντν;
Αντίθετα από τον Λεοπόλδο Μότσαρτ, ο πατέρας φον Βέμπερ θεωρούσε πάρα πολλά πράγματα θεμιτά στην προσπάθειά του νʼαναδείξει τον γιο του, γιʼαυτό και όταν η δεύτερη όπερα του δεκατετράχρονου αποτυχαίνει στο Φρεϊμπεργκ το 1800, δημοσιεύει ένα άρθρο κατηγορώντας τους κριτικούς ότι ήταν ανίκανοι να την καταλάβουν, υπογράφοντας ως Καρλ Μαρία. Οι μουσικές κεφαλές της πόλης απάντησαν με την σειρά τους εξίσου κολακευτικά πράγματα στον έφηβο συνθέτη (που δεν είχε ιδέα για το τι γινόταν). Μετά από μια σειρά δημοσιεύσεων, ο πατέρας Βέμπερ βρίσκει συνετό το να φύγουν γρήγορα γρήγορα από την πόλη. Μπροστά σʼαυτό ήταν πταίσμα το ότι διαφήμιζε τον γιο του ως μαθητή του Χάιντν, ξεχνώντας να αναφέρει ποιου Χάιντν ακριβώς, μια που υπήρχαν δύο: ο Γιόζεφ πιο σημαντικός από τον Μίχαελ, τον δάσκαλο του Καρλ Μαρία. Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους λέει πολλά για τον Μίχαελ, με πιο καλoσυνάτο από όλα το «ατάλαντος μέθυσος»... Παρεμπιπτόντως, η ανιψιά του πατέρα φον Βέμπερ έγινε η κυρία Μότσαρτ.

Πνευστά πίσω, έγχορδα μπροστά
Το 1804, ο επόμενος δάσκαλος εξασφαλίζει στο μαθητή του τη θέση του διευθυντή ορχήστρας στο Μπρέσλαου, αλλά ο Καρλ Μαρία, γεμάτος ιδεές, ενθουσιασμό και έλλειψη εμπειρίας, τετραπλασιάζει τις πρόβες, αλλάζει αμέσως τη θέση των πνευστών. Κανένα έλεος για τις τραγουδίστριες που ζητούσαν μεταγραφή της τάδε άριας για να μπορέσουν να την τραγουδήσουν, αδιαφορία για έργα που γέμιζαν το ταμείο της όπερας. Κάνει παντού εχθρούς, παραιτείται. Ο Μπερλιόζ παντως, στην πραγματεία του περι ενορχήστρωσης αναφέρεται με θαυμασμό συχνά στην τέχνη του ώριμου Βέμπερ, ο δε Ντεμπυσσύ λέει ότι ο ήχος της ορχήστρας στα έργα του δείχνει γνώση της ψυχής κάθε οργάνου...

Η επιτυχία επιτέλους
Τα χρόνια τα γεμάτα σύνθεση, πιστωτές, ποτά και ξενύχτια (από μια παρεξήγηση καταλήγει και στη φυλακή), δίνουν τη θέση τους στα ήσυχα έγγαμα χρόνια. Αντίθετα από τον Μότσαρτ, αποπληρώνει τα πάντα και χαίρεται «εγώ και η Λίνε μου πατάμε σε χαλιά που δε χρωστάμε, καθόμαστε σε καρέκλες που δε χρωστάμε». Γράφοντας τον «Ελεύθερο Σκοπευτή», τον πιάνει πυρετώδης ενθουσιασμός, «είναι μια γυναίκα, Λίνε μου, τη σκέφτομαι μέρα νύχτα, ξανθιά, έχει αφήσει τα πάντα για να είναι μαζί μου, η ηρωίδα της όπεράς μου». Τελείωνει τη σύνθεση το 1820, μερικούς μήνες αργότερα έρχεται η πολύ επιτυχημένη πρεμιέρα στο Βερολίνο, παρά τις μηχανορραφίες, και έναν χρόνο αργότερα στη Δρέσδη, παρά τις ακόμα πιο πολλές μηχανορραφίες. Για τον Αντόρνο είναι «πιο γερμανική εθνική όπερα από τους Αρχιτραγουδιστές», ο Βάγκνερ ο ίδιος θαύμαζε με πάθος αυτόν τον «πιο γερμανό από όλους τους γερμανούς μουσικούς», «από τον Βέμπερ έμαθα τι είναι τα πνευστά, τι μπορεί να κάνει η είσοδος ενός κλαρινέτου!».

Semperoper
Ο Βάγκνερ πρωτοστατεί στην επίμονη προσπάθεια να μετακομίσει ο τάφος του Βέμπερ από το Λονδίνο (είχε πεθάνει το 1826 εκεί) στη Δρέσδη, το πετυχαίνει τελικά το 1844. Για την περίσταση συνθέτει ένα έργο με μοτίβα του Βέμπερ για 80 πνευστά και 20 τυμπανιστές, εκφωνεί έναν παθιασμένο επικήδειο, ενώ ο γνωστός αρχιτέκτονας Ζέμπερ φτιάχνει το λιτό ταφικό μνημείο. Kαι το κτίριο της όπερας της Δρέσδης. Αυτό που θα καταστραφεί στον ανελέητο βομβαρδισμό της 13.02.1945, θα ανοικοδομηθεί πιστά και θα ξανανοίξει το 1985.
Πρεμιέρα: «O Ελεύθερος Σκοπευτής».
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ
Εμφάνιση παρόμοιων Top Stories

Αν η παραπάνω καταχώρηση σας φάνηκε ενδιαφέρουσα, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στους τίτλους που ακολουθούν. Πιο κάτω, θα βρείτε σχετικά με το προηγούμενο θέματα καθώς και άρθρα του ίδιου συνεργάτη.
Για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση ως προς την αναζήτηση των TOP STORIES, παρακαλούμε, επικοινωνήστε με το Classical Radio.


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ
Αναζήτηση στο Top Stories



1234567891011121314151617181920212223242526επόμενη
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΣΤΟ CLASSICAL RADIO  |  18 - 24 ΜΑΡΤΙΟΥ
EVENTS
CLASSICAL RADIO