20:00 - 22:00 CET
21:00 - 23:00 GRT
Track
by
THE NIGHT CONCERT

Renata Scoto, Soprano...
Antonino Votto, Conduc...
Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024  21:44 CET  |  22:44 GRT
ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤIΣΤIΚΑ ΝΕΑ
Άρθρο: "Η ευσέβεια του Antonio Vivaldi"
Άρθρο:
Η ευσέβεια του Antonio Vivaldi
από την Κία Σακελλαρίδου


Η Κία Σακελλαρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ιταλική φιλολογία στο ΑΠΘ, διοίκηση επιχειρήσεων και marketing. Εργάστηκε στον τομέα της εταιρικής επικοινωνίας. Στις εκδόσεις Δαρδανός έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία της, Τα Κοχύλια του Ονούφριου, πεζογραφία, Νύχτες με Νοτιά, ποίηση, Οι Αναμνήσεις έχουν Γεύση, πεζογραφία. Κείμενά της δημοσιεύονται στο περιοδικό «Απόπλους - Σαμιακών Γραμμάτων και Τεχνών Περιήγηση». Είναι μέλος του λογοτεχνικού ιδρύματος "Fondazione Premio Napoli”, Ιταλία.
___________________________


Από κάποιο μισάνοιχτο παράθυρο, καθώς βαδίζω με βήμα αργό, ακούω μια viola dʼ amore, σήμερα πάτησα τα εξήντα, και η φωνή της ταξιδεύει τη σκέψη μου στη νεότητά μου καθώς, μεγάλος πια, ετοιμάζομαι να εγκαταλείψω τη Βενετία.

Απόψε τα νερά μάλλον θʼ ανέβουν και κάνει κρύο πολύ και η ομίχλη πύκνωσε τόσο που ετούτη η χειμωνιάτικη πανσέληνος δε θα φτάνει να φωτίσει την πρόσοψη του ναού της Pieta. Εδώ στη Βενετία, η υγρασία εισχωρεί παντού, στις κάμαρές μας, στους κρυμμένους κήπους μας, στα παλάτια, στα σώματά μας. Η ανάσα μου κονταίνει κι ένα βάρος κάθεται στο στήθος μου, λόγια λιγοστά με κόπο μπορώ να ξεστομίσω, έτσι γεννήθηκα, στην οικία Vivaldi, έτοιμος να πεθάνω, αρχές Μαρτίου του 1678, στο Castello, πιο κάτω λίγο από τo ναό του San Giovanni in Bragora, εκεί που με βάφτισαν, Antonio, δυό μηνών ακόμα δεν θα ήμουν, να προλάβουν.

Να προλάβω κι εγώ, πόσες φορές θυμάμαι, πριν τα νερά να υψωθούν, lʼ acqua alta, και μου φράξουν τα περάσματα, να είμαι στην ώρα μου, στην Pieta, να λειτουργήσω, ιερέας του Κυρίου ευσεβής. Έτσι είναι, αφού η μάνα μου με έταξε στον Παντοδύναμο, αν θα ζούσα τελικά, θα υπηρετούσα το ναό του να τον ευγνωμονώ δοξάζοντας το όνομά του. Κι εγώ, εμπρός στο ιερό του ναού, la Chiesa della Pieta, του αφιερωμένου στην Ευσέβεια, τόσες φορές ανήμπορος, χωρίς φωνή, χωρίς ζωή σχεδόν, να ικετεύω με το νου τη μάνα του Ιησού να πάρει από το στήθος μου το στένεμα, όχι μονάχα εκείνο της ασθενικής μου φύσης, αλλά και τον πόνο της ψυχής που θρηνεί για τη βάσανο της ζωής.
… Kλαίω, θρηνώ - piango, gemo - στενάζω και υποφέρω / κι ο πόνος μέσα στην καρδιά μου κλεισμένος μένει/στο στήθος μου γαλήνη μονάχα ζητώ / ένας πόνος σκληρότερος ας με σκοτώσει …

Σκληρή των ανθρώπων η μοίρα και των πατρίδων τους. Πέρασαν ήδη είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια απ΄όταν παρουσίασα το ορατόριο Juditha στην Pieta, Νοέμβριος ήταν, λίγο μετά τη γιορτή του San Martino, ομίχλη νυχτερινή και παφλασμός στη προκυμαία των Schiavoni μπροστά από την εκκλησία μου. ΄Οπως απόψε, που σε λίγες ημέρες τελειώνει το έτος 1740, που ακούω από πολύ μακριά τα νερά της Αδριατικής να ανεβαίνουν προς τη λιμνοθάλασσα, να συναντήσουν τα ύδατα των ποταμών της ενδοχώρας, σπρωγμένα βίαια από τον σιρόκο και από τη δύναμη της σελήνης, να φουσκώνουν φτάνοντας τα νησιά μας, την πόλη, να ψηλώνουν. Για να κυριεύσουν ακόμη μία φορά την χωρίς τείχη Βενετία. Την πόλη μου, που εχθρός δεν έχει πατήσει αιώνες τώρα.

Τον εχθρό μας σκέπτομαι πάλι, τον Οθωμανό. Και τον θλιμμένο ήχο της παρακμής της Γαληνοτάτης μας Δημοκρατίας αφουγκράζομαι. Χάσαμε κτήσεις αιώνων, την Κρήτη, την Κύπρο, τον Μωριά. Απωλέσαμε την υπεροχή μας στις θάλασσες, τη δύναμή μας στους δρόμους της ανατολής, το εμπόριό μας αδυνάτισε, τα πλοία μας ρημάζουν οι εχθροί. Όχι, δεν θαʼ πρεπε να έρχονται έτσι τα πράγματα… Η ελευθερία, όπως η Juditha, η ενσάρκωση της, η Βενετία μας, θα νικήσει τον Ολοφέρνη, την τυραννία. Η γενναιόδωρη μεγαλειώδης Βενετία απέναντι στην Υψηλή Πύλη, όπου οι αποφάσεις πληρώνονται, τα αξιώματα αγοράζονται, η πολιτική πουλιέται: Ιουδήθ και Ολοφέρνης. Η Βενετία πρέπει να νικήσει. Η Ιουδήθ, η βασίλισσα της θάλασσας θριαμβεύει!

Εγώ όμως, ακούω ήδη τον ήχο της παρακμής. Τον διακρίνω ανάμεσα στα γέλια των διασκεδάσεων, τους αναστεναγμούς των απολαύσεων. Στους τριγμούς της γερασμένης γαλέρας ʽLeone Trionfanteʼ , χτες το πρωί, καθώς την έσυραν προς το ναύσταθμο, να τη διαλύσουν πια, κουρασμένη, σαπισμένη. Πόσο νʼ αντέξει ένα σκαρί στις θάλασσες. Θυμάμαι, όταν τη ναυπήγησαν, εγώ πλησίαζα τα σαράντα. Σήμερα αισθάνομαι ότι το τέλος πλησιάζει. Ότι φεύγοντας δεν θα επιστρέψω στην αγαπημένη μου Βενετία. Ποιο θα΄ναι το δικό μου τέλος; Ποιο θαʼναι το τέλος του καθενός; Ο Θεός να βάλει το χέρι του στα ανθρώπινα … Να φυλάει τη Βενετιά, καθώς αυτή οδεύει στη δύση της, βουτηγμένη σε ξέφρενα γλεντοκόπια. Να προστατεύει τους άμυαλους βενετσιάνους του καιρού μου. Να συγχωρεί τους αμαρτωλούς του πιστούς. Να λυπηθεί κι εμένα, τον ταπεινό υπηρέτη του, Antonio Vivaldi. Εμένα, τον κοκκινοτρίχη ιερέα της Pieta, τον άντρα που μοιράστηκε τη ζωή του με μια γυναίκα έξω από γάμο – τι κι αν ήτανε μία τραγουδίστρια ; - ο κόσμος σχολιάζει, η εκκλησία δυσανασχετεί. ΄Ετσι όμως είμαι καμωμένος εγώ. Τη μάσκα την αφήνω για όλους εκείνους που ξέφρενα γλεντούν στο καρναβάλι. Στις γηρασμένες γυναίκες να ξεχνούν το χρόνο, στους δούλους να ξεχνούν το αφεντικό, στους πρίγκηπες να κρύβουν τη δύναμή τους, στους φοβισμένους να ξεχνούν το θάνατο.

Για να δοξάζω τον Κύριο γεννήθηκα εγώ. Με τον δικό μου τρόπο όμως. Εκείνος το γνωρίζει. Και το δείχνει, αξιώνοντας εμέ τον ταπεινό με τη Μουσική… Πώς να το καταλάβουνε αυτό οι άνθρωποι; … Όπως τότε, καθώς λειτουργούσα στην Pieta, κι ενώ βρισκόμουν στο ιερό, ο Κύριος μού έστειλε ένα θέμα για φούγκα, το άκουσα την ώρα της προσευχής, Θεέ μου ευχαριστώ, η καρδιά μου σκιρτάει, τα πόδια μου φτερά, εγκαταλείπω το ιερό, πιάνω το φτερό να συλλάβω το θέμα, δόξα σοι ο Θεός, το γράφω. Επιστρέφω στο ιερό, θα συνεχίσω τη λειτουργία. Με ευσέβεια έχοντας δεχτεί το δώρο του Θεού, με ευγνωμοσύνη θα τον υμνήσω, εγώ ο ευλογημένος από την καλoσύνη Του. Βιολί της Αγάπης Του η ύπαρξή μου. Οι πιστοί μου, ενοχλημένοι, με στείλανε όμως στους ιεροεξεταστές κι εκείνοι μου απαγόρευσαν να λειτουργώ. Είναι μουσικός, είπαν, με άλλα λόγια, είναι τρελός. Τρελά αγάπησα τη Μουσική. Αγάπησα το βιολί. Αγάπησα τη Βενετία. Αγάπησα την ΄Αννα, για πάντα. ΄Ενοιωσα την Ομορφιά. Κάτι σαν άπειρη διάρκεια. Η ζωή μου υπηρέτησε ένα σκοπό. Μιάν άλλη ζωή. Τη Μουσική.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΕΑ
Εμφάνιση παρόμοιων Top Stories

Αν η παραπάνω καταχώρηση σας φάνηκε ενδιαφέρουσα, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στους τίτλους που ακολουθούν. Πιο κάτω, θα βρείτε σχετικά με το προηγούμενο θέματα καθώς και άρθρα του ίδιου συνεργάτη.
Για οποιαδήποτε απορία ή διευκρίνιση ως προς την αναζήτηση των TOP STORIES, παρακαλούμε, επικοινωνήστε με το Classical Radio.


ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ
Αναζήτηση στο Top Stories



προηγούμενη1234567891011121314151617181920212223242526επόμενη
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΣΤΟ CLASSICAL RADIO  |  25 - 31 ΜΑΡΤΙΟΥ
EVENTS
CLASSICAL RADIO